CEO Girteka: 'Chauffeurstekort alleen te bestrijden met langetermijnbeleid waarin de medewerker als mens centraal staat'
In dit artikel:
Europa kampt met een structureel en groeiend tekort aan vrachtwagenchauffeurs: in 2024 stonden volgens branchecijfers al meer dan 426.000 vacatures open en dat aantal kan tegen 2028 verdubbelen. Waar de sector lange tijd kon vertrouwen op arbeidsmigratie en instroom van jongeren, stokt nu zowel aanwas als doorstroming: de gemiddelde leeftijd van chauffeurs stijgt en steeds minder jongeren kiezen voor het zware, vaak eenzame beroep. De gevolgen zijn merkbaar in de hele logistieke keten.
Girteka Transport-CEO Mindaugas Paulauskas wijst erop dat het probleem niet alleen draait om imago of motivatie, maar vooral om juridische barrières. Strengere eisen rond visa en werkvergunningen vertragen het onboarden van gekwalificeerde, buitenlandse chauffeurs en beperken zo de arbeidsmobiliteit waar de sector van afhankelijk is. Naast administratieve obstakels vermindert de aantrekkingskracht van het vak door hoge werkdruk, lange afwezigheid van huis en fysieke belasting; veel ervaren chauffeurs gaan met pensioen of verlaten de sector.
Girteka kiest voor een tweesporenbeleid: investeren in mensen en in moderne middelen. De onderneming ziet opleiding, welzijn en betrouwbare arbeidsomstandigheden als een langetermijnoplossing. De interne Drivers Academy faciliteert snellere integratie van nieuwe chauffeurs en bijscholing van ervaren krachten op onderwerpen als ladingzekering, temperatuurbeheer, eco-driving en telematica. Voor 2026 is rond de 300.000 euro gereserveerd voor trainingscentra in Poznań en Šiauliai.
Daarnaast vernieuwt Girteka de vloot om veiligheid en comfort te verbeteren. De gemiddelde truck van het bedrijf is twee jaar oud; begin 2024 tekende Girteka voor 2.000 nieuwe Volvo FH/FH Aero-trucks en met aanvullende financiering wil het in 2025–2026 nog eens duizenden voertuigen en trailers vervangen. Paulauskas benadrukt dat moderne trucks geen kostenpost zijn maar een investering in prestaties en behoud van personeel.
Behouden van chauffeurs vraagt volgens Girteka naast salaris om respectvolle behandeling, duidelijke communicatie en werk-privébalans. Die aanpak werpt vruchten af: veel nieuwe aanmeldingen komen via aanbevelingen en sommige oud-chauffeurs keren terug.
Paulauskas roept op tot samenwerking tussen overheid en bedrijfsleven. Beleidsmaatregelen die soepele toegang voor niet-EU-chauffeurs mogelijk maken, betere harmonisatie van regels en stimulering van intermodaal vervoer kunnen verlichting brengen. Ook opdrachtgevers moeten investeren in praktische voorzieningen bij laad- en loslocaties. Conclusie: zonder mensgericht beleid, opleiding en moderne middelen is de toekomst van goederenvervoer in Europa onzeker; bedrijven die nu in mensen investeren blijven volgens Girteka competitief.