1000 mijl testen met de Ford F-Max
In dit artikel:
TTM.nl-jurylid Oliver Willms stuurde de Ford F‑Max vijf jaar na zijn marktintroductie op de klassieke 1000‑mijlentest: ruim 2.300 km verdeeld over circa 33 uur rijtijd en een week rijden door Duitsland. De proef startte in Crailsheim bij importeur Stegmaier en voerde via onder andere Kögel (Burtenbach), Winkler (Ulm) en de A8 naar Mannheim en uiteindelijk Schleswig‑Holstein, waar de moderne F‑Max naast een Ford Transcontinental uit de jaren ’70 werd gezet als symbool van Fords terugkeer op de Europese markt. Het voertuig in de test was een gelimiteerde F‑Max Select (1 van 400), afkomstig uit Turkse productie, met 500 pk en 2.500 Nm koppel en een hoge slaapcabine.
Praktisch ontwerp en leefruimte scoren hoog: buitenzijde heeft twee grote opbergvakken en een waterdichte nis voor vuile schoenen; binnen is er ongeveer twee meter stahoogte, veel slimme bergruimte en een bovenbed dat ook als XXL-opbergbodem gebruikt kan worden. Stoelen zijn royaal en goed verstelbaar; de slaapplaats en lagere bedunit bieden comfortabel nachtrust voor lange ritten. Kortom: het gevoel is van een grote, robuuste en doordachte cabine.
Op de weg toont de F‑Max een mix van traditioneel en modern dashboard met analoge klokken naast lcd‑schermen. De navigatie viel meerdere keren door de mand en stuurde naar doodlopende wegen; gebruikers vertrouwen nog vaak op Google Maps. Er is bovendien geen duidelijke plek voor smartphone of laptop en de bijrijder mist extra voorzieningen zoals een tafel.
Mechanisch levert de 12,7‑liter zescilinder stilte, soepelheid en ruim voldoende vermogen. Tegenvaller is de door Ford ontwikkelde 16‑trapsversnellingsbak: die schakelt soms te vroeg of te laat, waardoor vermogen verloren gaat en de chauffeur ingegrijp moet doen. Ford gebruikt één transmissie voor zowel langeafstandstrucks als bouwvoertuigen, wat fabriekstechnisch logisch is maar in de praktijk soms onhandig werkt. Ook de adaptieve cruise‑functie in combinatie met GPS kan verfijning gebruiken; de truck houdt te lang vol tot na hellingtoppen.
Rijcomfort is een pluspunt: luchtvering achter en bladveren voor dempen oneffenheden, sturen voelt licht en precies en de truck blijft stabiel ondanks een leeggewicht van 8,5 ton. Windgeluid van de grote spiegels is beperkt; camera’s zullen dat wellicht in toekomstige facelift vervangen. Kleinere ergernissen zijn de beperkte aflegruimte in de cabine, soms te rigide verkeersbordherkenning die cruise terugzet naar 60 km/uur, en het relatief zware eigen gewicht dat in sommige markten nadelig is maar in regio’s waar voertuigen lang meegaan juist robuust oogt.
Tussenbalans van de testcrew: geen showtruck vol snufjes, maar een betrouwbare werkpaard die comfortabel veel kilometers kan maken. Na 1.000 mijl komt de conclusie neer op volwassenheid: de F‑Max blinkt uit in ruimte, comfort en degelijkheid, maar verliest punten op de transmissieafstemming, navigatie en praktische aflegruimte. Als totaalpakket is hij echter een serieuze concurrent voor gevestigde long‑haul trucks.